Więzadło trójgraniaste – rehabilitacja

Spośród wielu kontuzji ortopedycznych można wyróżnić tę, której statystycznie ulega najwięcej osób. Mowa oczywiście o skręceniu stawu skokowego. Choć tzw. skręcenie kostki uważa się za lekki i niegroźny uraz, to warto wiedzieć, że w jego przebiegu stosunkowo często dochodzi do uszkodzenia także innych struktur – w tym więzadeł.

Szczególnym przypadkiem jest tutaj patologia więzadła trójgraniastego, które pełni ważną funkcję w ludzkim organizmie, a jego naciągnięcie, naderwanie czy tym bardziej zerwanie może utrudnić lub wręcz uniemożliwić wykonywanie podstawowych czynności (chodzenie, bieganie, skakanie). Czym jest to więzadło? Jak dochodzi do jego uszkodzenia? Wreszcie – jaka metoda rehabilitacji więzadła trójgraniastego jest najskuteczniejsza? Wszystko to wyjaśniamy w naszym artykule.

Więzadło trójgraniaste – co to takiego?

Więzadło trójgraniaste odpowiada za stabilizowanie od strony przyśrodkowej stawu skokowo-goleniowego. Odchodzi ono od kostki przyśrodkowej i rozdziela się na trzy pasma powierzchniowe oraz jedno pasmo głębokie.

Pasmami powierzchniowymi więzadła trójgraniastego są:

pasmo przednie – więzadło piszczelowo-łódkowate,
pasmo boczne – więzadło piszczelowo-piętowe,
pasmo tylne – więzadło piszczelowo-skokowe tylne.

Pasmo głębokie tworzy natomiast więzadło piszczelowo-skokowe przednie.

Podstawowym zadaniem więzadła trójgraniastego jest zapobieganie nadmiernej inwersji oraz przesuwaniu się do przodu i do tyłu kości skokowej w stosunku do stawu skokowo-goleniowego. Pisząc dużo prościej: gdyby nie to więzadło, nie bylibyśmy w stanie normalnie chodzić, nie wspominając już o bieganiu i skakaniu.

Masz podejrzenie uszkodzenia więzadła trójgraniastego? Zapisz się na pierwszą konsultację w gabinecie Rehabilitacji ARPwave!

Urazy więzadła trójgraniastego

Uszkodzenie tego więzadła nie jest powszechną kontuzją wśród osób nieaktywnych fizycznie, natomiast stosunkowo często przytrafia się zawodowym sportowcom oraz amatorom uprawiającym piłkę nożną, koszykówkę, siatkówkę czy bieganie.

Wyróżniamy trzy najczęstsze rodzaje urazów dotyczących więzadła trójgraniastego. Są to:

Naciągnięcie więzadła trójgraniastego – jest to lekka kontuzja wysiłkowa, najczęściej będąca efektem przetrenowania. Nie pojawia się niestabilność stawu skokowo-goleniowego, nie ma obrzęku, pacjent odczuwa jedynie niewielki ból w stawie.
Naderwanie więzadła trójgraniastego – jest to nieco poważniejszy uraz, w przebiegu którego dochodzi do zerwania ok. 5% włókien (całe więzadło nie zostaje przerwane). Objawia się to silniejszym bólem, może również wystąpić obrzęk, sam staw skokowo-goleniowy pozostaje wciąż stabilny, natomiast pacjent może się uskarżać na ograniczoną ruchomość stawu.
Zerwanie więzadła trójgraniastego – jest to już bardzo poważna kontuzja, która objawia się tzw. podwichnięciem kości skokowej w widełkach piszczelowo-strzałkowych, niestabilnością stawu, znacznym obrzękiem i silnym bólem uniemożliwiającym chodzenie.

Aby ocenić, z jakim stopniem uszkodzenia więzadła trójgraniastego mamy do czynienia, należy poddać się – najlepiej od razu po doznaniu kontuzji – badaniu ultrasonograficznemu lub tomografii komputerowej/rezonansowi magnetycznemu.

Warto natomiast dodać, że wiele osób miesiącami czy nawet latami bagatelizuje objawy uszkodzenia więzadła trójgraniastego. W takich przypadkach zdiagnozowanie przyczyny bólu w okolicy stawu skokowo-goleniowego może być znacznie trudniejsze, a przywrócenie pacjentowi pełnej sprawności zajmie więcej czasu.

Masz uszkodzone więzadło trójgraniaste? Nie zwlekaj z poddaniem się rehabilitacji!

Leczenie więzadła trójgraniastego

W przypadku naciągnięcia więzadła, bez uszkodzenia jego struktury, można poprzestać na odpoczynku, czyli odciążeniu stawu skokowo-goleniowego, robieniu sobie zimnych lub ciepłych okładów, ewentualnie przyjmowaniu – najlepiej miejscowo – niesteroidowych środków przeciwzapalnych i przeciwbólowych.

Jeśli jednak doszło do naderwania lub zerwania więzadła, to konieczne będzie już poddanie się specjalistycznej rehabilitacji. Współczesne zalecenia ortopedyczne wskazują leczenie zachowawcze, jako najlepsze rozwiązanie dla pacjentów – należy je wdrożyć wtedy, gdy istnieje szansa uniknięcia zawsze kłopotliwego leczenia operacyjnego (traktujemy je jako ostateczność).

Najlepsza metoda rehabilitacji więzadła trójgraniastego

Ponieważ jest to kontuzja, której najczęściej ulegają zawodowi sportowcy, to przy wyborze metody rehabilitacji warto inspirować się światem wyczynowego sportu. W nim dominuje rehabilitacja metodą ARPwave, która została opracowana w Stanach Zjednoczonych z myślą o przyspieszeniu powrotu zawodników do pełnej sprawności.

Obecnie metoda ARP jest dostępna dla każdego. W Polsce pacjentom oferują ją gabinety Rehabilitacji ARPwave w Warszawie i Konstancinie. Metoda ta stanowi połączenie stymulacji tkanek z ćwiczeniami manualnymi, co przynosi bardzo dobre, szybkie efekty oraz wzmacnia więzadło, dzięki czemu maleje ryzyko odnowienia się kontuzji w przyszłości.

02 listopada 2021

CIESZ SIĘ RUCHEM BEZ BÓLU