Metoda ARP, czyli sposób na szybki powrót do pełnej sprawności po kontuzji ACL.

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego w kolanie (ACL) to jedna z najczęstszych kontuzji w sporcie zawodowym i amatorskim. Podstawą leczenia jest przeprowadzenie zabiegu rekonstrukcji więzadła. Jak wykazało badanie zespołu pod przewodnictwem dr George’a Arango, u pacjentów, którzy zostali poddani zabiegowi, w ciągu 49 miesięcy wystąpiło wyraźne zmniejszenie obwodu uda, spadek siły mięśnia czworogłowego oraz znaczne zmniejszenie powierzchni jego przekroju – i to pomimo stosowania intensywnej rehabilitacji. Skutkuje to nie tylko utrudnionym powrotem do sportu czy normalnej aktywności fizycznej, ale także podnosi ryzyko odnowienia się kontuzji w przyszłości. Szansą dla pacjentów po rekonstrukcji ACL jest uzupełnienie rehabilitacji metodą ARP. Skuteczność tego rozwiązania została potwierdzona w badaniu klinicznym zespołu naukowców z University of Hawaii w Honolulu.

Przedmiot badania

Głównym celem badania było przekonanie się, czy budząca ogromne zainteresowanie w świecie ortopedii, zwłaszcza sportowej, metoda ARP może mieć realny wpływ na zwiększenie skuteczności rehabilitacji pacjentów po zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego. Wnioski, jakie wyciągnęli naukowcy, są więcej niż optymistyczne. Ale po kolei.

Dlaczego wspomniane we wstępie parametry mięśnia czworogłowego mają tak istotne znaczenie przy kontuzji ACL? Ponieważ właśnie ten mięsień (określany jako QF) jest głównym stabilizatorem stawu kolanowego. Jego zanik to standardowy skutek leczenia operacyjnego oraz stosowania podstawowych metod rehabilitacji, które w niewystarczającym stopniu stymulują mięsień czworogłowy, co prowadzi do jego osłabienia/zaniku. Nazywamy to atrofią.

Współczesne zalecenia ortopedyczne kładą bardzo duży nacisk właśnie na kwestię stymulacji mięśnia czworogłowego na etapie leczenia kontuzji ACL, zwłaszcza po odbudowie więzadła. Podkreśla się znaczenie wczesnego rozpoczęcia rehabilitacji z obciążaniem zarówno mięśnia, jak i stawu kolanowego. Może to być jednak dość problematyczne z uwagi na towarzyszący pacjentowi ból oraz ograniczoną zdolność do wysiłku fizycznego. Dlatego badacze postanowili sprawdzić doniesienia na temat funkcjonalnego zastosowania metody ARP w procesie rekonwalescencji po rekonstrukcji ACL. Głównym obiektem zainteresowania była hipoteza o zwiększeniu objętości i siły mięśnia czworogłowego.

Już teraz zdradzimy, że wyniki badania jednoznacznie wskazują na przewagę metody ARP nad standardową rehabilitacją. Elektrostymulacja między innymi zauważalnie zwiększa wytrzymałość izometryczną mięśnia czworogłowego, przynosząc znacznie lepsze efekty niż same techniki manualne.

Czym jest ARP?

ARP, czyli Accelerated Recovery Performance (metoda przyspieszonej rehabilitacji), to zaawansowana metoda rehabilitacji wykorzystująca opatentowany elektrostymulator RX100 generujący impulsy elektryczne, które stymulują odbudowę układu mięśniowo-szkieletowego w organizmie człowieka. Została ona opracowana w Stanach Zjednoczonych przez firmę ARPwave LLC, początkowo z myślą wyłącznie o wyczynowych sportowcach. Celem było stworzenie technologii, która znacząco skróci okres rekonwalescencji po wszelkich urazach mięśniowych, w tym, urazach więzadła krzyżowego przedniego

Oczywiście elektrostymulacja była wykorzystywana w rehabilitacji pourazowej znacznie wcześniej. Producent ARP zaproponował jednak zupełnie inne rozwiązanie, polegające na stymulowaniu tkanek nie prądem zmiennym, ale stałym (DC). Dzięki temu częstotliwość dostarczanego impulsu jest znacznie wyższa niż w przypadku konkurencyjnych urządzeń, co skutkuje lepszą stymulacją mięśni i włókien. Dodatkowo ARP redukuje dolegliwości bólowe, w tym pieczenie, które są stałym elementem terapii z wykorzystaniem prądu zmiennego. Tym samym można bezpiecznie zwiększyć amplitudę i częstotliwość impulsu, poprawiając efektywność zabiegu.

Warto widzieć, że ARP wykorzystuje się nie tylko w przypadkach rekonstrukcji ACL, ale także w ramach rehabilitacji innych urazów i dysfunkcji ośrodka ruchu, w tym skręcenia stawu skokowego, rwy kulszowej, urazów ścięgien podkolanowych, złamań dystalnych czy bólu kręgosłupa.

Metoda ARP szybko zyskała na tyle dużą sławę, że zaczęto ją stosować również w ramach wsparcia leczenia pacjentów niebędących wyczynowymi sportowcami. Obecnie ta technologia jest finansowana w ramach ubezpieczenia medycznego w większości stanów USA. Dotarła też do Europy, w tym do Polski – w naszym kraju oferują ją gabinety Rehabilitacji ARPwave.

Wpływ ARP na mięsień czworogłowy po rekonstrukcji ACL

Zespół naukowców z University of Hawaii poddał badaniu 25 osób, które przeszły zabieg rekonstrukcji ACL. Wszyscy zakończyli wcześniej standardowy, 15-tygodniowy cykl fizykoterapii i stwierdzono u nich zanik mięśnia czworogłowego. W grupie eksperymentalnej, czyli poddanej elektrostymulacji ARP znalazło się 9 mężczyzn i 5 kobiet w średnim wieku 29 lat. Z kolei grupa kontrolna, niepoddana ARP, składała się z 10 mężczyzn i 1 kobiety w średnim wieku 32,9 lat.

U pacjentów zmierzono obwód uda przed zabiegami – brano pod uwagę wartość na wysokości 5, 10, 15 i 20 centymetrów powyżej górnego bieguna rzepki. Terapia w grupie eksperymentalnej objęła w sumie 16 godzin sesji z wykorzystaniem ARP. Wyniki przedstawia poniższy wykres:

Wnioski są oczywiste: zastosowanie rehabilitacji metodą ARP wpłynęło na wyraźne zwiększenie obwodu uda w grupie eksperymentalnej, co oznacza, że elektrostymulacja powstrzymuje proces zaniku mięśnia czworogłowego po zabiegu rekonstrukcji ACL. Metodologia badania została szczegółowo opisana w artykule opublikowanym w Hawai’i Journal of Health & Social Welfare z grudnia 2019 roku.

Pozytywne efekty stosowania ARP w formie wsparcia rehabilitacji po rekonstrukcji ACL

Autorzy badania wyraźnie zaznaczają, że musi być ono kontynuowane, najlepiej w oparciu o większą grupę badawczą. Konieczne jest między innymi sprawdzenie, czy równie dobre wyniki uda się uzyskać już po powrocie pacjenta do pełnej aktywności fizycznej. Póki co jednak można uznać, że ARP gwarantuje znaczne przyspieszenie rekonwalescencji w porównaniu ze zwykłą, manualną fizykoterapią.

Najważniejsze korzyści z włączenia ARP do procesu leczenia po kontuzji ACL to:

Zauważalne zahamowanie zjawiska zaniku QF po rekonstrukcji ACL;
Zwielokrotnienie efektywności ćwiczeń fizycznych w celu wzmocnienia mięśnia czworogłowego;
ARP pozwala na bardzo mocną stymulację mięśni bez dużego dyskomfortu co jest nie do osiągnięcia przy pomocy innych elektrostymulatorów powodujących bardzo wysoki dyskomfort u pacjenta;
ARP umożliwia wcześniejsze obciążanie kontuzjowanej kończyny, co przyspiesza powrót do pełnej sprawności;

Popularyzacja metody ARP jest dużą szansą zwłaszcza dla pacjentów, którzy planują wrócić do pełnego profesjonalnego uprawnia sportu po zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego. Obecnie udaje się to jedynie 33% osób poddanych rekonstrukcji ACL, co jest efektem przede wszystkim niestabilności stawu w wyniku osłabienia mięśnia czworogłowego i obaw z tego wynikających co do możliwości powtórnego zerwania więzadła. Metodę tę poleca się również pacjentom, którzy po doznaniu urazu odczuwają blokadę przed pełnym obciążaniem stawu kolanowego, obawiając się odnowienia kontuzji.

CIESZ SIĘ RUCHEM BEZ BÓLU